Kis-kis

komdu kisi minn
komdu skinnið mjúka
fínn er feldur þinn
flónið gott að strjúka

komdu kattarafmánin
kúrðu hér í bæli
komdu kisuáþjánin
kötturinn indæli

 

Þetta er síðasta blogg í bili hjá mér (þó ekki síðasti tangóinn ), þar sem ég  verð án tölvu á næstunni. Vonandi rætist þó fljótt úr, því ég á eftir að sakna þess að lesa skrif og hugleiðingar ykkar bloggvina minna.

Andvaka

mér gekk illa að sofna í gærkvöldi bylti mér á alla vegu og snéri mér marga hringi um sjálfa mig. loks þegar ég sofnaði urðu draumfarir mínar þungar og erfiðar.
þegar ég vaknaði í morgun var sítt hárið margvafið um líkamann svo ég varð að byrja á því að snúa því ofan af mér til þess að komast fram úr rúminu.

en nú er ég líka búin að láta klippa hárið mitt stutt! 

Im Nebel

Seltsam, im Nebel zu wandern!
Einsam ist jeder Busch und Stein,
Kein Baum sieht den anderen,
Jeder ist allein.

Voll von Freuden war mir die Welt,
Als noch mein Leben Licht war,
Nun, da der Nebel fällt,
Ist keiner mehr sichtbar.

Wahrlich, keiner ist weise,
Der nicht das Dunkle kennt,
Das unentrinnbar und leise.
Von allen ihn trennt.

Seltsam, im Nebel zu wandern!
Leben ist einsam sein.
Kein Mensch kennt den anderen,
Jeder ist allein

Hermann Hesse

Þetta ljóð er sérstaklega tileinkað Dúu dásamlegu.

Kisi

hvar ertu núna litli kisi sem komst svo hljóðlega til mín eitt kvöld í sumar sem leið inn um opnar útidyr og varst hér hjá mér fram eftir nóttu?
ég strauk þér svo blítt og sagði þér sögur á kattamáli sem aðeins við tvö skiljum en svo fórstu og ég hef hvergi séð þig síðan þó ég hafi sett út rjómaskál á kvöldin og skyggnst eftir þér undir runnunum við stéttina.

Tangó

 
skyldu englar kunna að dansa tangó?
ég verð að gá í englabókina mína því veðurstofan veit það ekki
en ef svo er þá er þetta alveg örugglega ekki síðasti tangóinn

Nótt

 

 

 

 

 

 

 

nóttin er blíð
hún ber mig á vængjum
í ódáinsland
þar sem draumar rætast
ekkert myrkur engin sorg
fær bugað

í annan heim
þar sem draumar rætast
sól vermir döggvot stræti
blóm kinka kolli
og heilsa nýjum degi

börnin brosa
keik og hoppa
á gangstéttum í parís
og enn og aftur er vor

 

Þetta var sett saman undir áhrifum frá F. Scott Fitzgerald (og gegnum hann frá John Keats) og Sigurði Pálssyni! 

Sorg

Það hefur orðið breyting í lífi mínu. Hún er búin að vera fyrirsjáanleg í nokkurn tíma, en nú þegar hún er brostin á er ég hálf innantóm og vingulsleg yfir að þetta skuli hafa þurft að fara svona. Þó svo að þetta hafi verið öllum fyrir bestu og í fullri vinsemd gert. Geri plön um eitt og annað sem ég ætla mér að brasa í framtíðinni, en sest svo með hendur í skaut og veit ekki alveg hvað ég á að taka mér fyrir hendur. Vonandi rjátlast þetta af mér, þetta er svo sem ekki í fyrsta skiftið á ævinni sem ég geng í gegnum sambandsslit.

Veit ekki hversu mikið ég kem til með að blogga á næstunni, auk þess sem fyrirsjáanlega missi ég tölvuna líka eftir einhvern tíma, þar sem að kærastinn fyrrverandi á hana! En kannski set ég áfram inn einhver póetísk þankabrot áfram, því það finnst mér bara gaman!

Blómálfur

Gáðu að því, maður, að lítill blómálfur, sem þú sérð flögra grein af grein og á milli blóma á sólríkum sumardegi, er sterkari en þig grunar. Mundu, að hann hefur lifað af vetrarhörkur, þó hann eigi ekki í nein hús að venda. Það er flestum dauðlegum mönnum hulin ráðgáta hvernig þetta má vera, en sé blómálfurinn spurður um þetta hristir hann einungis höfuðið, dularfullur á svip og skellihlær.

Ást

"...Það er nefnilega þannig að ef ástin fær ekki að flæða í gegn, þá staðnar hún og breytist í söknuð, sorg og biturð. Þess vegna þarf maður alltaf að leyfa henni að renna til annara og endurnýja sig.  Hún er lífsvatnið, sem þarf sína hringrás til að haldast ferskt."

Prakkarinn (Jón Steinar Ragnarsson)

 Svo satt, svo satt. Þetta var gott að lesa á erfiðum tíma. Takk!

Sko!

Þetta ættum við alveg eins að geta, eins og danir. Setjum okkur markmið: Íslendingar 1 milljón árið 2050!

Dönum sagt að eignast fleiri börn