Nótt

 

 

 

 

 

 

 

nóttin er blíð
hún ber mig á vængjum
í ódáinsland
þar sem draumar rætast
ekkert myrkur engin sorg
fær bugað

í annan heim
þar sem draumar rætast
sól vermir döggvot stræti
blóm kinka kolli
og heilsa nýjum degi

börnin brosa
keik og hoppa
á gangstéttum í parís
og enn og aftur er vor

 

Þetta var sett saman undir áhrifum frá F. Scott Fitzgerald (og gegnum hann frá John Keats) og Sigurði Pálssyni! 

Sorg

Það hefur orðið breyting í lífi mínu. Hún er búin að vera fyrirsjáanleg í nokkurn tíma, en nú þegar hún er brostin á er ég hálf innantóm og vingulsleg yfir að þetta skuli hafa þurft að fara svona. Þó svo að þetta hafi verið öllum fyrir bestu og í fullri vinsemd gert. Geri plön um eitt og annað sem ég ætla mér að brasa í framtíðinni, en sest svo með hendur í skaut og veit ekki alveg hvað ég á að taka mér fyrir hendur. Vonandi rjátlast þetta af mér, þetta er svo sem ekki í fyrsta skiftið á ævinni sem ég geng í gegnum sambandsslit.

Veit ekki hversu mikið ég kem til með að blogga á næstunni, auk þess sem fyrirsjáanlega missi ég tölvuna líka eftir einhvern tíma, þar sem að kærastinn fyrrverandi á hana! En kannski set ég áfram inn einhver póetísk þankabrot áfram, því það finnst mér bara gaman!