Hann Olli minn

Undanfarna daga, síðan ég kom heim úr sveitinni, er ég búin að finna rækilega fyrir því hvað ég er háð besta vini mínum, það er að segja bílnum mínum gamla. Mér finnst ég hreinlega vera í stofufangelsi án hans og ekkert geta mig hreyft. Ég setti hann nefnilega á verkstæði á meðan ég var fyrir austan og fór svo og sótti hann áðan - þvílíkur léttir! Þarf að vísu að fara með hann aftur og láta laga eitt atriði, ekki á morgun heldur hinn, því á morgun þarf ég að keyra upp í Mjódd í mitt 4-mánaðarlega tékk hjá sérfræðingnum mínum. En þá verður hann líka orðinn fínn, fyrir utan hliðarspegilinn og ljósið sem vantar og ég þarf að reyna að verða mér úti um á partasölu, sem getur orðið dálítið erfitt, þar sem greyið mitt er 12 ára gamalt.

Hér er svo eitthvað flott til að horfa á:

http://www.youtube.com/watch?v=mcBV-cXVWFw

*Ég er ekki nógu flínk að koma inn línkum í bloggið, fatta ekki alltaf hvernig á að fara að því, ef maður getur ekki copy/peistað línkinn inn í hólfið og virðist ekki ganga að búa hann til manuelt heldur .