Kis-kis

komdu kisi minn
komdu skinnið mjúka
fínn er feldur þinn
flónið gott að strjúka

komdu kattarafmánin
kúrðu hér í bæli
komdu kisuáþjánin
kötturinn indæli

 

Þetta er síðasta blogg í bili hjá mér (þó ekki síðasti tangóinn ), þar sem ég  verð án tölvu á næstunni. Vonandi rætist þó fljótt úr, því ég á eftir að sakna þess að lesa skrif og hugleiðingar ykkar bloggvina minna.

Andvaka

mér gekk illa að sofna í gærkvöldi bylti mér á alla vegu og snéri mér marga hringi um sjálfa mig. loks þegar ég sofnaði urðu draumfarir mínar þungar og erfiðar.
þegar ég vaknaði í morgun var sítt hárið margvafið um líkamann svo ég varð að byrja á því að snúa því ofan af mér til þess að komast fram úr rúminu.

en nú er ég líka búin að láta klippa hárið mitt stutt! 

Im Nebel

Seltsam, im Nebel zu wandern!
Einsam ist jeder Busch und Stein,
Kein Baum sieht den anderen,
Jeder ist allein.

Voll von Freuden war mir die Welt,
Als noch mein Leben Licht war,
Nun, da der Nebel fällt,
Ist keiner mehr sichtbar.

Wahrlich, keiner ist weise,
Der nicht das Dunkle kennt,
Das unentrinnbar und leise.
Von allen ihn trennt.

Seltsam, im Nebel zu wandern!
Leben ist einsam sein.
Kein Mensch kennt den anderen,
Jeder ist allein

Hermann Hesse

Þetta ljóð er sérstaklega tileinkað Dúu dásamlegu.

Kisi

hvar ertu núna litli kisi sem komst svo hljóðlega til mín eitt kvöld í sumar sem leið inn um opnar útidyr og varst hér hjá mér fram eftir nóttu?
ég strauk þér svo blítt og sagði þér sögur á kattamáli sem aðeins við tvö skiljum en svo fórstu og ég hef hvergi séð þig síðan þó ég hafi sett út rjómaskál á kvöldin og skyggnst eftir þér undir runnunum við stéttina.

Tangó

 
skyldu englar kunna að dansa tangó?
ég verð að gá í englabókina mína því veðurstofan veit það ekki
en ef svo er þá er þetta alveg örugglega ekki síðasti tangóinn

Nótt

 

 

 

 

 

 

 

nóttin er blíð
hún ber mig á vængjum
í ódáinsland
þar sem draumar rætast
ekkert myrkur engin sorg
fær bugað

í annan heim
þar sem draumar rætast
sól vermir döggvot stræti
blóm kinka kolli
og heilsa nýjum degi

börnin brosa
keik og hoppa
á gangstéttum í parís
og enn og aftur er vor

 

Þetta var sett saman undir áhrifum frá F. Scott Fitzgerald (og gegnum hann frá John Keats) og Sigurði Pálssyni! 

Sorg

Það hefur orðið breyting í lífi mínu. Hún er búin að vera fyrirsjáanleg í nokkurn tíma, en nú þegar hún er brostin á er ég hálf innantóm og vingulsleg yfir að þetta skuli hafa þurft að fara svona. Þó svo að þetta hafi verið öllum fyrir bestu og í fullri vinsemd gert. Geri plön um eitt og annað sem ég ætla mér að brasa í framtíðinni, en sest svo með hendur í skaut og veit ekki alveg hvað ég á að taka mér fyrir hendur. Vonandi rjátlast þetta af mér, þetta er svo sem ekki í fyrsta skiftið á ævinni sem ég geng í gegnum sambandsslit.

Veit ekki hversu mikið ég kem til með að blogga á næstunni, auk þess sem fyrirsjáanlega missi ég tölvuna líka eftir einhvern tíma, þar sem að kærastinn fyrrverandi á hana! En kannski set ég áfram inn einhver póetísk þankabrot áfram, því það finnst mér bara gaman!

Blómálfur

Gáðu að því, maður, að lítill blómálfur, sem þú sérð flögra grein af grein og á milli blóma á sólríkum sumardegi, er sterkari en þig grunar. Mundu, að hann hefur lifað af vetrarhörkur, þó hann eigi ekki í nein hús að venda. Það er flestum dauðlegum mönnum hulin ráðgáta hvernig þetta má vera, en sé blómálfurinn spurður um þetta hristir hann einungis höfuðið, dularfullur á svip og skellihlær.

Ást

"...Það er nefnilega þannig að ef ástin fær ekki að flæða í gegn, þá staðnar hún og breytist í söknuð, sorg og biturð. Þess vegna þarf maður alltaf að leyfa henni að renna til annara og endurnýja sig.  Hún er lífsvatnið, sem þarf sína hringrás til að haldast ferskt."

Prakkarinn (Jón Steinar Ragnarsson)

 Svo satt, svo satt. Þetta var gott að lesa á erfiðum tíma. Takk!

Sko!

Þetta ættum við alveg eins að geta, eins og danir. Setjum okkur markmið: Íslendingar 1 milljón árið 2050!

Dönum sagt að eignast fleiri börn

Auguries of Innocence

To see a world in a grain of sand,
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand,
And eternity in an hour.

A robin redbreast in a cage
Puts all heaven in a rage.

A dove-house fill'd with doves and pigeons
Shudders hell thro' all its regions.
A dog starv'd at his master's gate
Predicts the ruin of the state.

A horse misused upon the road
Calls to heaven for human blood.
Each outcry of the hunted hare
A fibre from the brain does tear.

A skylark wounded in the wing,
A cherubim does cease to sing.
The game-cock clipt and arm'd for fight
Does the rising sun affright.

Every wolf's and lion's howl
Raises from hell a human soul.

The wild deer, wand'ring here and there,
Keeps the human soul from care.
The lamb misus'd breeds public strife,
And yet forgives the butcher's knife.

The bat that flits at close of eve
Has left the brain that won't believe.
The owl that calls upon the night
Speaks the unbeliever's fright.

He who shall hurt the little wren
Shall never be belov'd by men.
He who the ox to wrath has mov'd
Shall never be by woman lov'd.

The wanton boy that kills the fly
Shall feel the spider's enmity.
He who torments the chafer's sprite
Weaves a bower in endless night.

The caterpillar on the leaf
Repeats to thee thy mother's grief.
Kill not the moth nor butterfly,
For the last judgement draweth nigh.

He who shall train the horse to war
Shall never pass the polar bar.
The beggar's dog and widow's cat,
Feed them and thou wilt grow fat.

The gnat that sings his summer's song
Poison gets from slander's tongue.
The poison of the snake and newt
Is the sweat of envy's foot.

The poison of the honey bee
Is the artist's jealousy.

The prince's robes and beggar's rags
Are toadstools on the miser's bags.
A truth that's told with bad intent
Beats all the lies you can invent.

It is right it should be so;
Man was made for joy and woe;
And when this we rightly know,
Thro' the world we safely go.

Joy and woe are woven fine,
A clothing for the soul divine.
Under every grief and pine
Runs a joy with silken twine.

The babe is more than swaddling bands;
Every farmer understands.
Every tear from every eye
Becomes a babe in eternity;

This is caught by females bright,
And return'd to its own delight.
The bleat, the bark, bellow, and roar,
Are waves that beat on heaven's shore.

The babe that weeps the rod beneath
Writes revenge in realms of death.
The beggar's rags, fluttering in air,
Does to rags the heavens tear.

The soldier, arm'd with sword and gun,
Palsied strikes the summer's sun.
The poor man's farthing is worth more
Than all the gold on Afric's shore.

One mite wrung from the lab'rer's hands
Shall buy and sell the miser's lands;
Or, if protected from on high,
Does that whole nation sell and buy.

He who mocks the infant's faith
Shall be mock'd in age and death.
He who shall teach the child to doubt
The rotting grave shall ne'er get out.

He who respects the infant's faith
Triumphs over hell and death.
The child's toys and the old man's reasons
Are the fruits of the two seasons.

The questioner, who sits so sly,
Shall never know how to reply.
He who replies to words of doubt
Doth put the light of knowledge out.

The strongest poison ever known
Came from Caesar's laurel crown.
Nought can deform the human race
Like to the armour's iron brace.

When gold and gems adorn the plow,
To peaceful arts shall envy bow.
A riddle, or the cricket's cry,
Is to doubt a fit reply.

The emmet's inch and eagle's mile
Make lame philosophy to smile.
He who doubts from what he sees
Will ne'er believe, do what you please.

If the sun and moon should doubt,
They'd immediately go out.
To be in a passion you good may do,
But no good if a passion is in you.

The whore and gambler, by the state
Licensed, build that nation's fate.
The harlot's cry from street to street
Shall weave old England's winding-sheet.

The winner's shout, the loser's curse,
Dance before dead England's hearse.

Every night and every morn
Some to misery are born,
Every morn and every night
Some are born to sweet delight.

Some are born to sweet delight,
Some are born to endless night.

We are led to believe a lie
When we see not thro' the eye,
Which was born in a night to perish in a night,
When the soul slept in beams of light.

God appears, and God is light,
To those poor souls who dwell in night;
But does a human form display
To those who dwell in realms of day.

William Blake

Minning

Grænar hlíðar, úðaregn, fossniður í fjarska. Ilmur af brenndum kaffibaunum. Nýbökuð hjónabandssæla og mjólkurglas. Það var gott að koma í heimsókn í eldhús gamla hótelsins á Klaustri.

Myndin var hins vegar tekin á berjamó, eins og sjá má!

Góð tíðindi!

Mikið fannst mér ánægjulegt að lesa þessa frétt og sérstaklega það að hjálparstofnanir muni fá lyfið á kostnaðarverði.

Ódýrt lyf gegn mýrarköldu sett á markað

Sund

þó dýfingar af hæsta brettinu séu tilkomumiklar og glæsilegar og veki hrifningu áhorfenda, þá er nauðsynlegra að kunna að troða marvaðann án þess að örmagnast, til að halda höfði, sínu og stundum annarra, upp úr vatni. gott er að kunna bringusund til að komast áfram og einnig skriðsund þegar meira liggur við og mjög hentugt er að geta látið sig fljóta ef svo ber undir. flugsund er vitaskuld sjónrænt mjög áhrifaríkt fyrir þá sem vilja að eftir þeim sé tekið. en stundum getur verið nauðsynlegt að synda í kafi, til dæmis þegar öll önnur sund virðast lokuð, þó má ekki synda kafsund svo lengi að maður verði súrefnislaus og það líði yfir mann og maður drukkni, því þá verður það hvort tveggja, vita gagnslaust og tilgangslaust.