Lok, lok og læs

Fyrir skömmu varð hræðilegt banaslys þegar ekið var á lítinn dreng við mikla umferðargötu. Það vita allir sem fylgjast með fréttum hvaða slys ég á við - ætla ekki að vera með málalengingar um það.

Nú veit ég ekkert um nánari kringumstæður í þessu ákveðna slysi, en það rifjaðist upp fyrir mér, við að heyra um þetta, að þegar ég bjó í Bretlandi fyrir mörgum árum síðan birtust í sjónvarpinu (BBC og ITV) auglýsingar (man ekki frá hvaða samtökum) sem var beint til fjölskyldna ungra barna sem bjuggum við miklar umferðargötur. Þessar auglýsingar brýndu fyrir fólki að gæta þess að hafa útidyr ALLTAF lokaðar og læstar, svo ekki væri hætta á að börnin færu út án þess að foreldrarnir (eða aðrir sem gættu þeirra) yrðu þess vör.

Ég veit að þetta er mjög viðkvæmt mál, en kannski væri í lagi að birta svipaðar auglýsingar í fjölmiðlum hér á landi? 

 

Að hlæja

 

Sá þetta spakmæli hjá Sylvíu kókosbollu og bloggvinkonu:

 

''Keep me away from the wisdom which does not cry, the philosophy which does not laugh and the greatness which does not bow before children.''

- Kahlil Gibran

 

Viðvörun

Ég sá þessa viðvörun á bloggi bloggvinkonur minnar og ákvað að setja hana hérna líka:

Ég fékk þessa viðvörun í pósti í morgun.Halló öll sömul.....
 
Ég var beðin um að vara ykkur við sprittkertum sem fást í Bónus.  Þau eru seld 50 í poka og er gul lína yfir miðjum glærum pokanum.  Samstarfskona mín var nánast búin að kveikja í húsinu sínu s.l. sunnudag vegna þessara kerta.  Það kviknar í vaxinu og bál myndast.  Hún fór með kertin í Bónus og þeir eru að skoða málið en hafa ekki tekið þau úr sölu, en telja að það sé jafnvel einhver olía í vaxinu.  Það sem bjargaði henni frá eldsvoða var að hún er ekki með gardínur í glugganum þar sem kertin voru og logaði glugginn þegar hún kom að þeim.
 
MUNA ALLTAF AÐ PASSA SIG Á KERTUNUM
 
Með bestu kveðju, 

Einlæg umræða

Óskýr framsetning og hugtakaruglingur er það sem er mestur dragbítur á einlæga umræðu í þessu landi.

Næst þessu tvennu kemur hvimleið tilhneiging til naflaskoðunar og það að  reyna síðan að nýta sér þá naflaló sem kann að koma í leitirnar við skoðunina sem barefli á andstæðinginn. - Svo sem allir hljóta að sjá eru slík barefli mun  léttvægari við úrlausnir á fyrirliggjandi verkefnum en það að koma að málum með opnu, fordómalausu en gagnrýnu hugarfari. 

Gildir þetta tvennt oft um báða aðila jafnt og er þá illt í efni.

Einn siður

Í bloggi sem ég heimsótti las ég eftirfarandi staðhæfingu:

"Í gegnum árin hefur kristnifræði verið kennd í skólum hér á landi (enda bara eðlilegt þar sem um opinbera þjóðartrú er að ræða).   Í múslimaríkjum er kóraninn kenndur og það er bara gott enda er þeirra þjóðtrú*(1) trúin á Múhameð og Kóraninn. "(feitletranir eru mínar) 

Þessi staðhæfing finnst mér alröng.

Ég álít að okkur sem þjóðfélagsþegnum sé öllum hollt að velta fyrir okkur eftirfarandi spurningu: 

Hér gefur pistlaritari sér að það sé sjálfsagt að þjóðir hafi eina opinbera trú. En er það svo sjálfsagt? Hefur þú nokkurn tíma hugleitt hvað er sjálfsagt við það?

Mitt svar er þetta: 

Ég fæ ekki séð að ein opinber trú hafi leitt gæfu yfir þau lönd þar sem Íslam er ríkistrú og stjórnarskrá þeirra meira að segja byggð á þeirri trú. Að segja að slíkt séu ekki rök gegn þjóðkirkju á Íslandi vegna þess að Kristni, - sér í lagi að hætti þjóðkirkjunnar -, sé svo miklu betri en Íslam er ekkert annað en upphafning einna trúarbragða á kostnað annarra. Hver getur sætt sig við slíkt í fjölþjóðlegu/fjöltrúarlegu samfélagi, þar sem þegnarnir ástunda mörg og mismunandi trúarbrögð?

Gæfulegra tel ég að stjórnarskrá lýðveldis grundvallist á hugsjón lýðræðis um frelsi, jafnrétti og bræðralag og jafnan rétt öllum þegnum þess til handa. Meðan þjóðin stendur staðfastan vörð um þau gildi tel ég að henni sé engin hætta búin. Þvert á móti tel ég að brot á jafnrétti á borð við það að gera einu trúfélagi í landinu hærra undir höfði en öðru grafi undan lýðræðinu og sé örugg leið til að sundra þessari fámennu þjóð.

Samkvæmt  tölum könnunar sem haldið hefur verið á lofti hér á blogginu er tala þeirra sem játa afdráttarlaust trú á Jesú Krist 52% þjóðarinnar*(2) (En trú á Jesú Krist má að mati prófessors í guðfræði við Háskóla Íslands skoða sem viðmið fyrir það að geta kallast kristinnar trúar. - Er ég því sammála*(3)). - Slíkt hlutfall myndi auðvitað gilda sem  ríflegur pólitískur meirihluti í Alþingiskosningum.

En gildir það sama um stjórnmál og trú? Ekki fær almenningur að kjósa sér biskup - eða um það hvaða trúfélag skuli vera þjóðkirkja á hverjum tíma! Ekki fá sitjandi ríkisstjórn og alþingismenn að kjósa um það upp á sitt eindæmi hver skuli næst/ur verða forsætisráðseta/herra? Nei, það er kosið á fjögurra ára fresti og þjóðin velur sér fulltrúa. Ætti þá ekki, í samræmi við það, Þjóðkirkja að viðhafa slíkar kosningar við val á yfirstjórn sinni? Eða er almenningur í landinu ekki talinn hafa nægilegt vit á trúmálum til þess, þó honum sé treyst til að kjósa sér ríkisstjórn, án þess að gerð sé krafa um sérstaka þekkingu á menntamálum, sjávarútvegi, fjármálum o.s.frv. Krafa um slíka sértæka þekkingu er ekki gerð til þeirra sem eiga kosningarétt í Alþingiskosningum, allir þegnar landsins hafa samkvæmt lýðræðishefð rétt til að kjósa nýja þingmenn, óháð kyni, kynhneigð, aldri, litarhætti eða trúarskoðunum, þegar þeir hafa til þess aldur. (Ég held að eina undantekningin frá þessari reglu séu fangar sem sitja af sér refsivist, er það rétt hjá mér?) Á söguleg kirkjuhefð að standa ofar lýðræðishefð? Ég segi nei.

Tel reyndar mjög skiljanlegt að fólk eins og t.d. Anna Benkovic Mikaelsdóttir hræðist það að landið sem hún býr í nú hafi trúarleg ákvæði í stjórnarskrá sinni, í ljósi reynslu hennar frá Balkanlöndunum. Munum að glöggt er gests augað.

Í framhaldi af þessu bendi ég fólki á að lesa ágætan pistil sr. Toshiki Toma, prests innflytjenda, sem ekki er rétt að kalla gest hér á landi, þar sem hann hefur búið og starfað hér í fjölda ára, en sem vegna uppruna síns hefur ef til vill gleggri sýn en ella á margt í þjóðlífi okkar en margir innfæddir :

Einlæg umræða um framtíð þjóðkirkjunnar óskast

Bið Önnu afsökunar ef hún telur á sig hallað með gests-nafninu, að sjálfsögðu nefni ég hana hér til sögu af sömu orsökum og séra Toma. 
 

*(1)Ég hef kosið að líta fram hjá því í þessari færslu að hér á landi hefur orðið "þjóðtrú" almennt ekki merkinguna "trúbrögð einnar þjóðar", heldur er með því orði yfirleitt átt við átrúnað þann sem t.d. er lýst í Þjóðsögum Jóns Árnasonar). Ennfremur biðst ég hér með velvirðingar á að hafa ekki, þrátt fyrir tilraun eins einstaklings hér til að kenna mér það, enn lært það á lyklaborðinu mínu hvernig á að skrifa gæsalappir að íslenskum hætti.

*(2) Ég hef ekki þá könnun handbæra (aðrir væru kannski svo góðir að benda mér á hvar hana er að finna). Set hér tengil á Gallupkönnun á vegum Kirkjugarðanna, sem gefur ýmsar veigamiklar ábendingar um trúarviðhorf Íslendinga.

*(3) Um þetta atriði skortir mig beina heimild.