Leitin að Jinky Ong - og hin tvísaga Miyoko Watai

Einhverjir eru farnir að leita að Jinky Ong á Filippseyjum. Kannski fer bráðum eitthvað að skýrast...

Einar S. Einarsson og Sæmundur "Rokk" Pálsson eru varla mjög kátir með Miyoko Watai þessa dagana. Ætli þeir séu ekki nú þegar í sambandi við Eugene Torre varðandi Jinky litlu og móður hennar, kannski búnir að tala við Justine Ong, en bíða með að segja fjölmiðlum og okkur frá neinu þangað til allt er klappað og klárt?

Ég vona það sannarlega. Ekki stendur alla vega til að Skáksambandið erfi kallinn, svo mikið er víst, svo ekki á það annarra hagsmuna að gæta en orðsporsins, og réttlætis- og mannúðarsjónarmiða, líkt og þegar stuðningshópurinn fékk Fischer lausan.

Davao City 

Bobby Fischer mun hafa farið annan hvern mánuð að hitta mæðgurnar, á meðan hann bjó í Japan. Til Japans fór hann vegna þess að hann var að hanna nýja gerð af taflklukku í samvinnu við Seiko. Hann var á leið til Manila á Filippseyjum þegar hann var handtekinn á flugvellinum 2004. 

Hm...

Þetta var haft eftir Miyoko Watai í Morgunblaðinu 22. mars, 2005:

„Við munum skoða síðar hvort við giftum okkur á Íslandi en því ferli hefur verið frestað," sagði hún og bætti við að Fischer hefði orðið afar glaður við að heyra fréttir af íslenskum ríkisborgararétti sínum."

Annaðhvort hefur hún Miyoko Watai skrökvað laglega að íslensku blaðamönnunum, eða að giftingaráformin hafa tekið kúvendingu eftir að hún sagði þetta, ef það er rétt sem haldið er fram, að þau skötuhjúin hafi gift sig í Japan.

Samkvæmt þessu, það er að segja ef gert er ráð fyrir að Miyoko hafi ekki bara verið að plata íslensku blaðamennina, má ætla að drifið hafi verið í japönsku brúðkaupi annað hvort seinna sama dag, eða einhvern tíma dags 23. mars, áður en Bobby Fischer steig upp í flugvél áleiðis til Íslands eftir miðnætti, eða um kl. 01, 24. mars, því hann kom til Íslands að kvöldi 24. mars, 2005, eftir tæplega sólarhrings ferðalag, skv. þáverandi bloggi Stefáns Fr. Stefánssonar:

"Skákmeistarinn Bobby Fischer kom til Íslands í gærkvöldi eftir tæplega sólarhringslangt ferðalag frá Japan. Var hann látinn laus úr útlendingabúðunum í Japan um klukkan eitt að nóttu að íslenskum tíma aðfararnótt 24. mars, eftir að pappírar hans höfðu verið staðfestir og dómari samþykkt lausn hans. Fór hann að því búnu í fylgd sendiráðunautar út á flugvöll þar sem hann fór af stað fyrsta spölinn með flugvél til Kaupmannahafnar."

Óneitanlega stingur ÞESSI frétt Morgunblaðsins, nú tæplega þremur árum síðar, í stúf við hina fyrri hér að ofan... 

 

 Hvað var svona fyndið 22. mars, 2005, Miyoko?

Varstu nýgift og nýbúin að gabba íslenska blaðamenn - eða alveg að fara að gifta þig, rétt á eftir -
 - allt í plati, eða hvað? 

Ekki finnst mér þetta ýkja snjöll taflmennska, en ég kann reyndar ekki mikil skil á þeirri íþrótt. 

 

Mér datt í hug gömul vísa sem ég lærði einu sinni, við að lesa þessar tvær fréttir úr Morgunblaðinu - sem þó er sagt að ljúgi ekki:

Satt og logið, sitt er hvað,

sönnu er best að trúa.

En hvernig á að þekkja það,

þegar flestir ljúga? 

 "I am a pawn, but in chess there is such a thing as pawn promotion,where a pawn can become a queen" - Miyoko Watai

 "At the end of the game, the King and the Pawn go back in the same box"- Italian Proverb 

Eftir öllu sólarmerkjum að dæma hefur Miyoko verið meira kona Bobbys, en Bobby maður Miyoko, ef menn skilja við hvað er átt...stundum er það nefnilega bara þannig... 

Grein í Guardian um erfðamálið eftir Robert J. Fischer 

Hvar ertu, litla Jinky Ong Fischer?

 Hvernig eigum við vinir þínir á Íslandi að finna þig?

Það er eins og að leita að nál í heystakki að ætla að finna litla stelpu hinum megin á hnettinum, þegar maður er ekki einn af innstu koppunum í búrinu, heldur aðeins velviljaður áhorfandi.

Vonandi eru þeir sem málið stendur nær að vinna í því þessa dagana að finna hana og láta hana njóta faðernis síns.

Baguio City 

Russell Targ

Hér er fréttin um afstöðu mágs Bobby Fischer. Virðist vera skynsemdarmaður.

Eitt fæ ég samt ekki botn í, það er, hver var yngri systir Bobbys? Er ekki bara átt við með því þegar sagt er að hann hafi átt eldri systur að hún hafi verið eldri en hann, "his older sister", því hvergi er getið neinnar yngri systur, í þeim heimildum sem ég hef lesið hér á netinu. Þar er aðeins talað um að móðir hans, Regina Wender (Fischer, Pustan) hafi átt tvö börn, í fyrra hjónabandi sínu, en að vísu er Bobby talinn rangfeðraður og réttilega sonur Gyðingsins Paul Felix Nemenyi. Myndir og staðreyndir sem dregnar hafa verið fram benda sterklega til sannleiksgildis þessa, til dæmis er er um sláandi líkindi að ræða á þessu myndbandi.

 

Kannar lagalegan rétt ættingja Fischers

Dúkkur

Þekkir einhver hér einhvern sem hefði gaman af því að eignast gamlar þjóðbúningadúkkur, og postulínsdúkkur?

Málið er það að í fyrra fylltist ég miklu dúkkukaupæði og keypti hrúgur af alls konar dúkkum á eBay. Nú er þessi manía löngu af staðin og blessuð krílin eru eiginlega orðin fyrir mér, þar sem ég hef takmarkað geymslupláss. Ég tími samt ekki að gefa allt safnið í Góða Hirðinn, og ekki taka litlar frænkur endalaust við og fylla herbergin sín af dúkkum frá Gretu frænku - eða hvað?

Svo hér með auglýsi ég eftir einhverjum sem gæti hugsað sér að eignast kríli - svona áður en ég flyt til sólarlanda...hm...en nú er reyndar farið að hlána...í bili...

Stuðningshópur Jinky Ong Fischer

Ég vil biðja þá sem eru fylgjandi því að stofna hóp til að fylgjast með því að hagsmuna Jinky Ong Fischers verði  gætt í erfðamálinu eftir Robert J. Fischer og að ekki verði fram hjá rétti hennar gengið í því efni, að skrifa athugasemd, annað hvort hér, eða á síðu Vilhjálms Arnar Vilhjálmssonar.

Munið að ef það kemur í ljós að þessi 7 ára gamla stúlka er í raun og veru dóttir Bobbys Fischer, þá eru réttindi hennar brotin samkæmt íslenskum lögum, ef ekki er tekið tillit til þeirra þegar kemur að erfðaskiptum eftir hann.

 

Arfur Bobba

Undarlegt finnst mér, í ljósi þess hve Robert J. Fischer var búinn að vera mikið veikur fyrir andlát sitt, og eins í ljósi þess hversu mikið hann virtist vera fyrir dollara, að hann hafi ekki verið búinn að gera erfðaskrá fyrir andlát sitt.

Það er einnig undarlegt í ljósi þess að hann átti - kannski og kannski ekki -  Miyoko Watai frá Japan fyrir eiginkonu.

Ennþá heldur í ljósi þess að hann átti - kannski og kannski ekki - dótturina Jinky Ong Fischer á Filippseyjum, þar sem hann virðist hafa tekið upp kynni við barnsmóðurina, Justine Ong, beinlínis í þeim tilgangi að búa til erfingja? Væntanlega að því er ætla mætti, fleiru en sínum frábæru skákgenum? - En kannski hélt Bobby Fischer, eins og sumir aðrir á undan honum, einfaldlega að hann myndi verða eilífur, þrátt fyrir að hafa neitað öllum vendingum vestrænna læknavísinda (eða kannski vegna þess)?

Börn systur hans Joan Targ (mikil gáfukona, látin), Alex og Nicholas (systir þeirra , Elizabeth Targ lést 2002) sem hann hafði víst eingöngu samband við að eigin frumkvæði, vegna síns yfirlýsta Gyðingahaturs, en þau eru öll yfirlýstir Gyðingar (eins og hann sjálfur) eru víst einkaerfingjar, sé ekki hægt að færa sönnur á annað. Faðir þeirra, Russell Targ (ekkill Joan Targ), hefur látið hafa eftir sér á Íslandi að hann vilji ganga úr skugga um alla þessa hluti, áður en hann gerir kröfu í bú mágs síns, fyrir hönd sona sinna. Virðist vera mjög sanngjörn krafa.

Fróðlegt að fylgjast með hverju fram vindur í þessu máli. 

Hér er ansi góð grein um Robert James, eins konar "summary", um framvinduna í ævi hans og getgátur um tilkomu dóttur hans í heiminn. Hið undarlegasta mál, "allíhop". 

Í þessari grein eru æviatriði hans rakin allnákvæmlega og staðhæft að hann hafi jafnvel gengið að eiga barnsmóður sína, áður en hann fór að vera með japönsku konunni sem segist vera lögformleg eiginkona hans. Ekki allt á hreinu hér...vonandi kemur sannleikurinn í ljós og hver fær það sem honum ber að íslenskum lögum, þar sem Fischer var jú Íslendingur, samkvæmt ríkisfangi. 

Bros og friður

 

 

 

 

 

 

Friður byrjar með brosi.

- Móðir Teresa 

 

 

Nenni ekki...

 

...að blogga um nýju borgarstjórnina...

...eða neitt annað, ef út í það er farið...andleysið er algjört.

...hvernig er annars veðurspáin...?

Góða nótt!

 

Glefsur úr ævi skákkóngsins

 

Bobby Fischer

Robert James Fischer var meistari taflborðsins, en á sama tíma skrítin skrúfa, sem fór ekki að viðteknum venjum í samskiptum við aðra menn.

Það var mjög virðingarvert á sínum tíma að fá hann lausan úr japönsku fangelsi og fá honum hæli hér á landi, þau ár sem reyndust hans síðustu. Sjálfsagt þykir mér að hann hljóti legstað í því landi sem veitti honum skjól síðustu æviárin með því að gefa honum ríkisborgararétt.

Hins vegar þykir mér fráleit sú hugmynd að sá legstaður verði á Þingvöllum, á sama stað og okkar helstu þjóðhetjur eru grafnar. Robert Fischer getur varla talist til þeirra, þó hann hafi komið Íslandi á kortið með því að keppa hér um heimsmeistaratitil í skák árið 1972. Ég veit ekki betur en að hann hafi verið tregur til að koma hingað í það skiptið, það hafi þurft að beita hann fortölum til að hann fengist til að koma og að hingað kominn hafi hann haft allt á hornum sér, svo sem hans var háttur.

Eins fráleit þykir mér sú hugmynd að hann hljóti opinbera útför. Íslendingar eiga ekki að reyna að slá sig til riddara með útför skákmeistarans, í ljósi þess að honum sjálfum ber alls ekki sú tign í neinu tilliti, hans eini titill og tign var að hann var af mörgum talinn vera konungur skákborðisins.

Mér finnst að Skáksamband Íslands ætti að sjá sér sóma í að sjá um útförina og bjóða hingað þeim fáu eftirlifandi ættingjum sem hann átti frá Bandaríkjunum. Honum væri enginn vansi að því að hvíla í Gufuneskirkjugarði innan um aðra mæta Íslendinga. 

Fögur er foldin - á dönsku

Dejlig er jorden  Komponist: Schlesisk melodi Tekst: B.S. Ingemann, 1850 Dejlig er jorden, prægtig er Guds himmel, skøn er sjælenes pilgrimsgang! Gennem de fagre riger på jorden gå vi til paradis med sang! Tider skal komme, tider skal henrulle, slægt skal følge slægters gang; aldrig forstummer tonen fra himlen i sjælens glade pilgrimssang. Englene sang den først for markens hyrder, skønt fra sjæl til sjæl det lød: Fred over jorden! Menneske, fryd dig, os er i dag en frelser fød!

Þar til við sjáumst á ný

Við kvöddum elskulegan eiginmann, föður, afa, langafa, bróður, mág, frænda og góðan vin við hátíðlega athöfn í Dómkirkjunni í dag. Stundin var yndisleg í alla staði, og alveg í þeim anda sem hann hefði kosið sér.

Presturinn, sr. Hjálmar Jónsson, fléttaði inn í minningarorð sín ljóðum eftir pabba, sem verða okkur öllum hvatning til að lifa áfram í þeirri gleði og bjartsýni á tilveruna sem hann leitaðist við að rækta með samferðarfólki sínu, takast á við þau verkefni sem lífið færir okkur af einurð og þolgæði og með kærleika til meðbræðra okkar í hjarta og að leiðarljósi.

Af tónlistarflutningi langar mig sérstaklega að nefna einsöng Óskars Péturssonar, sem söng af mikilli næmni og innlifun lögin "Vorvindur", lag Sigvalda Kaldalóns við ljóð föðurafa okkar, Ragnars Ásgeirssonar, "Gras" eftir Sigfús Halldórsson við ljóð pabba, og "Ave María", einnig eftir Sigvalda Kaldalóns, við ljóð Indriða Einarssonar.

Dómkirkjukórinn söng nokkra alþekkta, gamla og góða sálma, Marteinn H. Friðriksson lék á orgelið og Hjörleifur Valsson lék lag á fiðlu. Frímúrarar stóðu heiðursvörð, svo sem tíðkast meðal þeirra þegar reglubræður falla frá.

Fyrir þetta allt hjartans þakkir, svo og til þeirra sem heiðruðu minningu pabba með nærveru sinni. Innilegar þakkir einnig til ykkar allra sem hafið sent mér samúðarkveðjur hérna á bloggsíðunni minni, stuðningur ykkar hefur verið kærkominn og ómetanlegur.

Ég ætla að skrifa hér upp aftur ljóðið eftir pabba sem ég skrifaði hér upp fyrr í minningu um hann, eftir minni, vegna þess að ég áttaði mig á því þegar ljóð og lag var sungið við jarðarförina að ég hafði ekki farið alls kostar rétt með það, í næstsíðustu línu seinna erindisins, í fyrra skiptið. 

 Gras

 

Sumir reyna að rekja

raunir og mæðuspor.

Grasið í minni götu

grænkaði aftur í vor.

 

Grasið er nú mín gleði

og gæfan er fólgin í því

að vita það eftir vetur

vaxa og grænka á ný.

 

- Úlfur Ragnarsson 

 

Úlfur og Ásta á leið í kveðjuhóf eldri borgara á Krít í september 2007  

Á morgun

Á morgun verður jarðarför pabba, í Dómkirkjunni, og mun sr. Hjálmar jarðsyngja hann. Hann er mér að góðu kunnur, þar sem hann var sóknarprestur á Sauðárkróki þegar ég bjó þar, og fermdi báða syni mína, auk þess sem hann kenndi okkur verðandi sjúkraliðum siðfræði. Nokrum sinnum átti ég við hann einkasamtöl, þar sem hann gaf mér góð ráð, sem dugðu mér vel. Einnig jarðsöng hann afa eldri sonar míns fyrir 4 1/2 ári síðan, en hann var Skagfirðingur í húð og hár. Svo gifti hann systurdóttur mína síðast liðið sumar og mun skíra fyrsta barn hennar í vor, ef Guð lofar.

Ég kvíði reyndar svolítið fyrir morgundeginum, þar sem ég er frekar hlédræg persóna og ekki mikið fyrir fjölmenn mannamót. Þarna má búast við að verði mannmargt, þar sem pabbi þekkti svo marga og það verða örugglega margir sem vilja minnast hans. Þetta verður mjög hátíðleg stund, sr. Hjálmar ætlar að minnast pabba með því að fara með eitt og annað af því sem hann hefur skrifað, og svo verður tónlist eftir Mozart, sem pabbi hélt mikið upp á, sungið verður lag eftir Sigvalda Kaldalóns við texta eftir föðurafa minn og sálmur sem tíðkast við útfarir í föðurfjölskyldu minni, svo og sitthvað í anda frímúarara. 

Ég man reyndar mjög glöggt eftir því þegar pabbi fór á sinn fyrsta frímúrarafund með mági sínum, sem var meðmælandi hans. Hann var voða spenntur, íklæddur kjólfötunum, í fyrsta skipti á ævinni, held ég, og búið að vera smá vesen á honum að klæða sig í þau, og þótti honum ekki gott að "mörgæsarskottið" kíkti niður undan að aftan á eina frakkanum sem hann átti þá. Pabbi átti nefnilega alveg til að vera svolítið pjattaður, - það er eitt og annað í fari manns sem maður á ekki svo langt að sækja!

 

Þessa mynd tók ég af foreldrum mínum í Feneysku höfninni í Chania, á Krít, að kvöldi 29. september, 84 ára afmælisdags pabba. Þá fórum við og Linda vinkona og fengum okkur að borða á skemmtilegum veitingastað þarna við höfnina.

Bestu kveðjur til þín, Ásta Sólveig. 

Pabbi minn - góðu stundirnar

Úlfur Ragnarsson, faðir minn,  f. 29. september, 1923, lést 10. janúar, 2008 í Landsspítalanum í Fossvogi.

Ég vil minnast föður míns með þessum orðum Kurts Vonnegut, sem hefðu einnig svo vel getað verið hans:

"Ég hvet ykkur til þess að taka eftir því þegar þið eruð hamingjusöm, og segja upphátt eða muldra eða hugsa á einhverjum tímapunkti, "Ef þetta er ekki gott, þá veit ég ekki hvað er gott."

Með pabba urðu góðu stundirnar margar. 

Þessa mynd af pabba tók ég á einni slíkri fyrir 12 árum, í sumarbústað þeirra mömmu austur á á Laugarvatni. 

Sumir reyna að rekja

raunir og mæðuspor.

Grasið í minni götu

grænkaði aftur í vor.

 

Grasið er nú mín gleði

og gæfan er fólgin í því

að vita það aftur að vori

vaxa og grænka á ný.

 

- Úlfur Ragnarsson 

Þetta var mjög algeng sjón - faðir minn var fróðleiksfús í besta lagi. 

Góð frétt

Ég hef fulla trú á því að Stefán Ólafsson, bekkjarbróðir minn úr 1-C í Menntaskólanum við Hamrahlíð, beiti sér af fullri sanngirni í málefnum okkar öryrkja.

Þetta er ein sú besta ákvörðun sem þú gast tekið, Jóhanna!

Stefán Ólafsson prófessor formaður TR

Jesús, Markús og Kúrt - ruggustólar og hamingja

Tveir snillingar, sitjandi í ruggustól á veröndinni við hús Marks Twain í Hartford, Connecticut. Kurt Vonnegut (11.11.1922-11.04.2007) var mikill aðdáandi Mark Twain (30.11.1835 – 21.04.1910).

Það eru vitanlega nokkur ár á milli þess að þessar tvær myndir voru teknar, þar sem Kurt V. fæddist 12 árum og tæplega 7 mánuðum eftir að Mark T. dó. Myndin af K.V. er tekin af Jill Krementz, eiginkonu (nú ekkju) hans (Lunch with Jill Krementz)

Tilvitnun í Kurt Vonnegut, sem segir, að mínu mati, allt sem segja þarf um afstöðu hans til kristinnar trúar:

“I am not the writer Twain was but I am what I believe he would call a Humanist. Nowadays it means persons like my parents and both sets of grandparents, who try to behave ethically without any expectation of rewards or punishments in an afterlife. They serve as best they can the only abstraction of which they have any real familiarity, which is their community. What about Jesus? I say what one of my great grandfathers wrote, as follows: ‘If so much of what Jesus said is ethically brilliant, and especially the Beatitudes, and Forgive us our Trespasses as we forgive those who Trespass against Us, what can it matter if he was God or not?’"

Kurt Vonnegut um hamingjuna; þetta er speki sem góði frændinn hans, hann Alex, kenndi honum:

• I urge you to please notice when you are happy, and exclaim or murmur or think at some point, "If this isn't nice, I don't know what is."
  • "Knowing What's Nice", an essay from In These Times (2003)

Þróun versus sköpun

 

Evolution is so creative.

That's how we got giraffes.

 - Kurt Vonnegut, húmanisti og húmoristi

Til umhugsunar fyrir trúleysingja og aðra

"My only surviving sibling, Dr. Bernard Vonnegut, eight years my senior, is a physical chemist who thinks and thinks about the distribution of electrical charges in thunderstorms.

But now my big brother, like Isaac Asimov near the end of his life, surely, and like most of us here, has to admit that the fruits of science so far, put into the hands of governments, have turned out to be cruelties and stupidities exceeding by far those of the Spanish Inquisition and Genghis Khan and Ivan the Terrible and most of the demented Roman emperors, not excepting Heliogabalus.

Heliogabalus had a hollow iron bull in his banquet hall that had a door in its side. Its mouth was a hole, so sound could get out. He would have a human being put inside the bull and then a fire built on a hearth under its belly, so that the guests at his banquets would be entertained by the noises the bull made.

We modern humans roast people alive, tear their arms and legs off, or whatever, using airplanes or missile launchers or ships or artillery batteries--and do not hear their screams.

When I was a little boy in Indianapolis, I used to be thankful that there were no longer torture chambers with iron maidens and racks and thumbscrews and Spanish boots and so on. But there may be more of them now than ever--not in this country but elsewhere, often in countries we call our friends. Ask the Human Rights Watch. Ask Amnesty International if this isn't so. Don't ask the U.S. State Department.

And the horrors of those torture chambers--their powers of persuasion--have been upgraded, like those of warfare, by applied science, by the domestication of electricity and the de tailed understanding of the human nervous system, and so on.

Napalm, incidentally, is a gift to civilization from the chemistry department of Harvard University.

So science is yet another human made God to which I, unless in a satirical mood, an ironical mood, a lampooning mood, need not genuflect."

  - Kurt Vonnegut, í ræðu sem hann hélt 1. maí, 1992, þegar hann var valinn húmanisti ársins af American Humanist Association 1. maí, 1992.

 

Í þessari bloggfærslu HÉR er að finna ýmislegt um skoðanir Vonneguts á kenningum smiðsins fræga, kraftaverkahönnun og þróun.